FotoELektrik:1950′de gerçekleşme yoluna giren bu icadı Albert Einstein’a borçluyuz. Ayrıca Heinrich Hertz’in yirmi yıl önce gözlemlediği bir olgu Eİnstevn’m ilgisini çekmişti. Hertz, ültraviyoleden yana zengin bir ışının, elektrik devresine girmesi halinde kıvılcımın daha da güçlendiğini gözlemlemişti (1887). J.î .Thom......son da bu gözlemin üzerinde duruyor ve ışığın madenin üzerine çarpmasının, tıpkı ısının yaptığı gibi madendeki elektronları koparıp çektiği sonucuna varıyordu.Philippe Lenard’in deneyleri (1902)’de ışığın yoğunluğunun değil, ışığın renginin önemi olduğunu ortaya koymuştu.Öte yandan, Alman fizikçisi Max Planck tam anlamıyla madde dışı bir şey olan enerjinin küçük birikimlerinin (kuvant) şeklinde yayıldığını öğrenmekteydi.Bütün bunları gözönünde tutan Albert Einstein şöyle düşündü: “Işığın da birikimler (futonlar) şeklinde yayıldığını varsayalım. Bu durumda madeni aydınlatmak, onu foionlarla bombalamak demektir. Lenard’in gözlemi dikkate alındığında diyebiliriz ki, ültamyole fotonlar, kırmızı fo-tonlardan daha güçlü bir enerji taşımaktadırlar.Einstein, fotoelektrik etkinin yasalarım işte bu ilkelere dayanarak Alman bilgini, Julius Elster (1854-1920) ve Hans (1855-1924) Einstein’ın keşiflerinin yayımlanmasını beklemeden bir fotoelektrik lambası yapmışlardı.Fotoelektrik lambası, ışını elektriğe çeviren bir araçtır. Bu çevirme işlemi öylesine hızlı ve düzgündür ki uygulama alanlarından biri olan televizyon alıcılarında saniyede 22 milyon akım değişmesi meydana gelmektedir. Bununla birlikte, bu fotoelektrik lambası göz ya da fotoğraf makinesi kadar duyarlı değildi. Göz, çok açık bir gecede 10 kilometre ve fotoğraf objektifi 28.000 kilometre uzaklıktaki ışığı alacak güçte oldukları halde, fotoelektrik lamba 1 kilometreden btedekini alamazdı.Bu yetersizlik, 1933′te Fransız Andre Lallemand tarafından az çok giderilmiştir. Bilgin, anottan gelen elektrik akımından hemen yararlanacağına, bunu sırayla birçok lambaların katotlarına göndererek güçlendirmiştir.
